Historia medycznej marihuany

Przez wiele dziesięcioleci marihuana była przedstawiana jako psychodeliczny narkotyk dla hipisów i luzaków. Chociaż era hipisów jest niewątpliwie częścią historii marihuany, konopie indyjskie były używane w celach leczniczych przez setki lat wcześniej na całym świecie. Starożytni i średniowieczni lekarze używali tej rośliny w napojach i lekach, aby złagodzić ból i pomóc w innych dolegliwościach. W starożytności konopie przemysłowe były ponownie powszechnie uprawiane jako roślina rolnicza ze względu na wysokobiałkowe nasiona, olej i włókno używane do produkcji odzieży i lin. Interesujące w tych wzmiankach jest to, że starożytni lekarze wiedzieli już o negatywnych skutkach, jakie może wywołać podawanie dużych ilości marihuany.

Oto krótka historia medycznej marihuany

Starożytność

Jeśli chcielibyśmy cofnąć się do pierwszych wzmianek o leczeniu konopiami indyjskimi, musielibyśmy cofnąć się do 2737 r. p.n.e., kiedy to, zgodnie z chińską legendą, władca Shen Neng oficjalnie przepisał konopie indyjskie w celu leczenia różnych chorób. Obejmowały one choroby reumatyczne, malarię, podagrę i słabą pamięć.

Około 2000-1400 r. p.n.e. konopie indyjskie były stosunkowo powszechne w Indiach w porównaniu z resztą świata. Konopie były i nadal są mieszane w specjalne napoje, które są wykorzystywane do celów medycznych, religijnych, rekreacyjnych i duchowych. Prawdopodobnie najbardziej znany z tych napojów nazywa się bhang i jest mieszanką pasty z konopi indyjskich wykonanej z kwiatów i liści, mleka, ghee i przypraw.

Tak zwany Papirus Ebersa prawdopodobnie pochodzi z tego okresu i jest pierwszym, który wspomina o stosowaniu marihuany w leczeniu stanów zapalnych w Egipcie. Jak opisują inne znalezione źródła, marihuana była również stosowana w leczeniu innych dolegliwości w Egipcie. Na przykład czopki z konopi indyjskich były stosowane w celu łagodzenia bólu spowodowanego hemoroidami.

Inne odniesienia z historii starożytnej dotyczą chińskiej książki o tytule Shennong Bencaojing, napisanej około 100-250 r. n.e., która opisuje lecznicze działanie ziół. Książka wspomina o kwiatach, liściach i nasionach konopi jako przydatnych środkach w leczeniu niektórych dolegliwości. Pierwsza wzmianka o chińskim chirurgu Hua Tuo, który używał konopi jako środka znieczulającego podczas swoich operacji, również pochodzi z tego okresu. W tym samym czasie chińscy lekarze powszechnie stosowali korzenie, liście i olej z konopi w leczeniu zakrzepów krwi, pasożytów, zaparć, a nawet wypadania włosów.

Średniowiecze

W średniowieczu marihuana była bardzo popularna jako lekarstwo na Bliskim Wschodzie. Ponieważ wino było zabronione, wielu muzułmanów paliło haszysz, który stopniowo stał się częścią tradycyjnej medycyny arabskiej. Arabscy lekarze wykorzystywali głównie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwwymiotne właściwości konopi, zwłaszcza od VIII do XVIII wieku.

100-1000 n.e. - W średniowiecznej Europie konopie indyjskie nie były wykorzystywane do celów religijnych i duchowych, tak jak w Indiach. Jednakże, była ona już powszechnie stosowana w leczeniu niektórych problemów zdrowotnych. W medycynie ludowej marihuana znalazła zastosowanie w leczeniu nowotworów, kaszlu i żółtaczki.

Czasy współczesne

Konopie dotarły do Ameryki Południowej około 1500 r. n.e. wraz z pierwszymi osadnikami z Hiszpanii. Jednak późniejsza kolonizacja Ameryki Północnej doprowadziła głównie do wykorzystania konopi włóknistych do celów przemysłowych.

Nieco później, około 1700 r. n.e., niektóre amerykańskie czasopisma sugerowały i wspominały, że stosowanie różnych części rośliny konopi może leczyć niektóre problemy zdrowotne, takie jak stany zapalne skóry lub nietrzymanie moczu. O leczniczych właściwościach konopi indyjskich przekonany był także irlandzki lekarz William O'Shaughnessy, który zachwalał stosowanie marihuany w leczeniu reumatyzmu i nudności w Anglii i Ameryce. W kolejnych latach, aż do początku XX wieku, ekstrakt z konopi był szeroko dostępny w Ameryce Północnej i sprzedawany jako środek przeciwbólowy.

Ważnym kamieniem milowym do legalnego stosowania konopi indyjskich był rok 1906, kiedy w Ameryce utworzono Food and Drug Administration (FDA) w celu uregulowania stosowania opium i morfiny. Było to spowodowane rosnącą liczbą uzależnionych od heroiny, opium i morfiny, które wcześniej nie były objęte odpowiednimi regulacjami. Chociaż marihuana nie była jeszcze przedmiotem zainteresowania FDA, utworzenie tego biura było wyraźnym sygnałem, że zachodzą poważne zmiany w polityce narkotykowej.

W kolejnych latach marihuana była stopniowo dodawana do listy zakazanych substancji na całym świecie, które nie miały większego zastosowania medycznego. W niektórych krajach marihuana była nadal używana, ale pod ścisłym nadzorem. Wszystkie badania i studia nad leczeniem marihuaną zostały zawieszone, a konsumpcja, uprawa i handel marihuaną zostały zdelegalizowane.

Obecny status

Obecnie marihuana jest legalnie używana do różnych celów w kilku krajach na całym świecie. W kwietniu 2015 roku, medyczna marihuana była legalna w 23 stanach USA. Stany te, w zależności od obowiązującego w nich prawa, zezwalają na leczenie marihuaną niektórych schorzeń, takich jak epilepsja dziecięca, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane czy choroba Leśniowskiego-Crohna. Jednakże, marihuana jest obecnie używana również przez pacjentów z HIV/AIDS lub osoby poddawane chemioterapii w celu złagodzenia bólu i nudności.